Yalnızlık

Yalnızlık şakaya gelmez. 

Ciddi bir meseledir yalnızlık. 

Öyle hep evde yalnız kalınmaz! 

Mesala gecenin bir yarısı parkta, 

Yahut yürüyorken karanlık sokaklarda, 

Muhakkak ki güneşin en tepede olduğu anda, 

Yalnız kalacaksın. 

Ciddi bir iştir yalnızlık. 

Yalnızsan,

Başka hiç bir şey olamazsın. 

Duydun mu sen hiç, 

Mutlu yalnız, 

Deli yalnız, 

Yahut

Sarhoş yalnız? 

Yanlızlık ciddi bir meseledir. 

Şakaya gelmez öyle. 

Yalnız ve yalnız, yalnız olacaksın. 

Süslenmemiş, sade bir yalnız. 

Benim gibi... 

Ne kadar zor?

Görmek ne kadar zor? 

Hele gözünün önündeyken insanın. 

Sevmek ne kadar zor? 

Hele avucunun içindeyken insanın. 

Dinlemek ne kadar zor? 

Hele bilmenin içindeyken insanın. 

Ve

Konuşmak ne kadar zor? 

Hele anlatacaklara sahipken insanın. 

Korkuyorum

Bu geceler bir garip.

Sanki her biri bir önceki ile aynı. 

Ne tadı değişiyor, ne kendisi. 

Hoş ya bende değişmiyorum

Yada belki de korkuyorum.

Yalnızlığın buruk hüznü gidecek diye

Çok korkuyorum.

Elbette korkuyorum her insan gibi,

Kalmaktan, gitmekten

Muhakkak ki ölümden,

Korkuyorum.

Ama en çok,

Yalnız ölmekten.

Korkuyorum. 

Yanı Başım

Camdan odama vuruyor bir ışık. 

Karanlık gecemi aydınlatıyor,

Tasasız, sessiz bir ay ışığı. 

Yalnız oda benim gibi,

Bir başına bakıyor yalan dünyaya.

Sen yalnız gökte bir başına,

Ben yalnız elimde sigara balkonumda.

Sessiz yanı başın, hissediyorum.

Senin de benim gibi,

Sessiz yanı başın,

Biliyorum.

Biliyorum ama elden ne gelir?

Varsın elimiz boş kalsın.

Sen gökten bak sessizce bana,

Ben sana bakayım.

Çaresizce boş avuçlarımla.

Hüzün

Nereye baksam bir hüzün.
Hüzün,
Gece bulutlu gökyüzünde,
Hafif esen rüzgarın yaprak sesinde;
Bir de düşlerken geleceğimi,
Bitkin düşmüş ellerindeki yalnızlığımda.
Hüzne bağımlı olmuş gibiyim.
Bırakamıyorum hüznü.
Sigara gibi, olmadan yaşayamıyorum.
Yalnızlığıma bir arkadaş oluyor,
Hüzün olmasa yaşarım diyorum,
Ama yalnızlığım terk ederse bir gün beni,
Ne yaparım inan bilmiyorum.

Yalnızım Tekrar

Çok sessiz, çok sakin.
Bir farklı hava bu gece.
Bir garip esiyor rüzgar.
Hüzünlü gibi yağan yağmur.
Nedendir bilinmez,
Kokusu dahi değişmiş toprağın.
Yıldız yok gökyüzünde.
Bir yorgan gibi örtmüş üstünü,
Her gece bana eşlik eden mahın.
Sokaklar boş, kaldırımlar yalnız.
Sokak lambaları aydınlatıyor gecemi.
Düşlerim ve düşüncelerim lambanın altında,
Hayallerim kaldırımlarda,
Hayatım sokaklarda,
Ben balkonda bir başıma.
Özlem kokan sokaklar,
Hüzün kokan toprak,
Yalnızlık kokan gece,
Ve ben bir başıma.
Yalnızım tekrar,
Sigaramı içerken köhne balkonumda.

Ne Olur!

Alın şu yükü üstümden!
Bacaklarım kırıldı, kolları koptu.
Dizlerime kadar battım toprağa.
Omuzlarım hepten yara,
Tırnaklarım kan dolu,
Ayaklarım hep su topladı,
Yoruldum artık.
Alın üstümden yükü!
Yoruldum anlayın artık!
Tutmuyor parmaklarım.
Çözüldü dizlerimin bağı,
Kapandım kara toprağa.
Dikmeden musalla taşını,
Bir bakın ne olur!
Yaşıyor mu diye,
Solgun gözlerime.