Vakit

Şehr-i mateme yol düştü
Şehr-i maziye yad rüşt-dü
Şehr-i hasretti bir vakit
Şehr-i elemmiş has özü

Har

Aklımda bitmeyen derin sorular
Gönül için için yanar, kan ağlar
Hançeri sırtımdan yemişim
Şakağıma kurşun sıksa ne yazar

Can terk edip gitmiş ise beni
Neydi ki bu zehrin sebebi
Uykusuz gecelerin hatırına
Söyle bari gidişinin nedenini

Kelam laf-ü güzaf bundan gayrı
Gece oldu bana artık akıl harı
Geçen ömre, onca zamana acırım
Biriken onca anı artık dilimdeki barı

Gitti

Ömrümle bir tutmuştum aşkı
Sevda dediler can yakar
Aşk uğruna verseler yangını
Umursarmı gönül yine yanar

Aldandım ama gülen yüze
Aşık bana dedim, gitmez
Onca zaman bir geçince
Sandım ki yanlız ölünmez

Şimdi gel anlat hadi gönle
Nasıl terk edip gitti söyle
Kolay mı söylemesi heyhat
Gerçeklerse tek kelime

Gitti be gönül anla artık
Titreme her hatırladığında
Ağlama mazideki anılara
Gitti be gönül anla artık

Güzaf şiir

Kokun geldi gece vakti.
Ecel sandım, meğer dertmiş.
Sineme vuran felekti,
Dolan göz değil vademmiş.

Tebessüm ettin düşümde,
Sinem yara, canım pare.
Söz ulaşmaz ise yare,
Kelam laf-ü güzaf imiş.

Kurbanda olsanda canana,
Sevenler terk edilirmiş.
Gerçekler canı yaksada,
Meğer aşkın güzaf imiş.